Edward Skotnicki jest z wykształcenia inżynierem elektronikiem, ale to prawdziwy człowiek renesansu. Maluje, rzeźbi, wykonuje meble z drewna, instalacje artystyczne, próbuje też swoich sił w pisaniu.
Jego dom i ogród to prywatna galeria sztuki, pełna prac wykonanych z różnych materiałów. Do jednej z nich wykorzystał stare młyńskie kamienie, do innych używa dębowych desek, które zostały z ojcowskiego tartaku. W rękach Edwarda Skotnickiego kawałki drewna zamieniają się w blat stołu, w komodę, w fantazyjne oparcia krzeseł. Z dawnego zakładu kamieniarskiego ma dużych rozmiarów kamienie, które, jak mówi, „po kolei uruchamia”.
W swoim ogrodzie z rozmysłem „dobiera się do przestrzeni”, komponując ją ze swoimi przestrzennymi instalacjami: „Konikiem polnym”, „Czapelonem”, który wskazuje kierunek Wieczności, „Rybą”, wykonaną z matryc płyt kompaktowych.
Ma mnóstwo planów i pomysłów na nowe dzieła, i wiele już rozpoczętych prac, ale to człowiek, którego energia mogłaby zadziwić niejednego młodzika. Obiecuje: „będę robił, bo siedzieć nie mogę”.