Zespół Ewangelicki

Plebania, szkoła

Reformacja dotarła do Domanic bardzo szybko, ale dopiero w połowie XVIII wieku protestanccy mieszkańcy wioski doczekali się ewangelickiego kościoła. Stanął w pobliżu katolickiej świątyni i początkowo prawdopodobnie miał konstrukcję szachulcową (drewniany szkielet wypełniony m.in. gliną, sieczką i witkami wierzbowymi); dopiero sto lat później, po przebudowie, był murowany. W środku znajdowały się: kamienny ołtarz, dwa piętra drewnianych empor i chór muzyczny z organami. Obok świątyni postawiono dzwonnicę. W pobliżu już w XVIII wieku powstały budynki parafialne, w których mieściła się ewangelicka szkoła i dom pastora.

Domanice przetrwały II wojnę światową bez zniszczeń. Kościół ewangelicki był czynny do 1948 roku, do wyjazdu niemieckich mieszkańców Domanic. Później, zamknięty i zaniedbany, zaczął popadać w ruinę. W latach 60. XX wieku rozbierany był systematycznie na materiał budowlany, a w 1974 roku resztki murów i fundamenty wysadzono w powietrze.
W dawnej szkole ewangelickiej już we wrześniu 1945 roku otworzonopolską szkołę. W budynku zajmowanym wcześniej przez niemieckiego pastora mieszkał w pierwszych latach powojennych polski proboszcz parafii, potem m.in. mieściły się tu Gromadzki Komitet PZPR, ośrodek zdrowia i pokój nauczycielski. Dzisiaj, tak jak sąsiedni budynek po zlikwidowanej w 2007 roku szkole, jest własnością prywatną.

Sfinansowano w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 dla operacji realizowanych w ramach projektu grantowego Stowarzyszenia „Slężanie-Lokalna Grupa Działania”