Mauzoleum

W 1856 roku, na północ od nieistniejącego dziś kościoła ewangelickiego, powstała nieduża budowla, która miała pełnić funkcję mauzoleum właścicieli Domanic – rodziny von Brandenburg. Spoczął tu wraz z żoną Fryderyk Wilhelm von Brandenburg (1792-1850), syn pruskiego króla Fryderyka Wilhelma II.
Fryderyk Wilhelm, generał kawalerii, dyplomata, polityk i premier Królestwa Prus, pochowany został początkowo w berlińskiej katedrze. Jednak gdy pięć lat po mężu zmarła Matylda Aurora von Massenbach, rodzina postanowiła, że ciała obojga małżonków przewiezione zostaną ze stolicy i spoczną w domanickich dobrach. Na życzenie Gustava, syna Fryderyka Wilhelma, w tym celu specjalnie wybudowano niedużą kaplicę grobową. Dość skromna powtórna uroczystość pogrzebowa odbyła się w październiku 1856 roku. Pastor wygłosił krótką mowę, a męski chór zaśpiewał pieśń pogrzebową.

Budowla nosi cechy stylu romańskiego, ma półkolistą absydę i kolumnowy portyk. Nad wejściem można jeszcze dzisiaj odczytać inskrypcję w języku niemieckim: Błogosławieni zmarli, którzy umarli w Panu. Pierwotnie w środku kaplicy znajdowały się ołtarz i krzyż z czarnego marmuru. Wnętrze przykrywa kasetonowy drewniany strop.
Dawne mauzoleum Brandenburgów pełni obecnie funkcję kaplicy cmentarnej. Wejście do znajdującej się w przyziemiu krypty, w której spoczęli małżonkowie oraz kilkoro z ich dzieci, zostało po wojnie zasypane i obecnie krypta jest niedostępna.

Sfinansowano w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 dla operacji realizowanych w ramach projektu grantowego Stowarzyszenia „Slężanie-Lokalna Grupa Działania”